Historie sukcesu

Narodziny Grrace’a

Kiedy po raz pierwszy zacząłem malować w szkole podstawowej, powiedziano mi, że jestem okropnym artystą.
Nauczyciele sztuki postrzegali mnie jako osobę niezdolną do tworzenia unikalnych przedstawień ani oryginalnych myśli.

Znajdź światło przez chmury

W wieku 19 lat zdiagnozowano u mnie afantazję, stan, który hamuje zdolność mentalnego “widzenia” obrazów. Gdybyś poprosił mnie o wyobrażenie sobie jabłka, zobaczyłbym tylko czerń. Byłem zdruzgotany. Nagle poczułem się tak, jakby ta zasłona niewiedzy została zdjęta, a jednak możliwość jej osiągnięcia na zawsze pozostała poza zasięgiem. Ta zdolność do wizualizacji kreatywności.

Chociaż w międzyczasie byłem zajęty studiowaniem stosunków międzynarodowych i prawa humanitarnego na uniwersytecie. Odrzuciłem tę możliwość i skupiłem się na tym, co było ważne – zrozumieniu świata, w którym żyjemy i działamy.

Następnie, zaledwie rok po tym smutnym odkryciu o mojej tak zwanej ślepocie umysłowej, mój umysł stał się poszukiwany. W marcu 2020 roku świat został zamknięty. Kiedy granice zostaną ponownie otwarte? Kiedy życie wróci do normy? Jaka będzie rozdzielczość?

Nie znałem wszystkich odpowiedzi, ale widziałem życie poprzez wzorce. Covid-19 był dla niektórych okazją do zyskania na czasie. Wszystko, co mogłem zrobić, to dostosować się do “nowej normalności” i starać się zachować zdrowy rozsądek pośród paniki w Ottawie w Kanadzie – gdzie mieszkałem w szkole.

Tak więc zacząłem malować ponownie, ale tym razem wyłącznie dla siebie, jako mentalne uwolnienie. Malowałem obrazy sypialni, z której przez ponad rok prowadziłem swoje życie, malowałem obrazy mojego małego podwórka i domu, który dzieliłem z kilkoma bliskimi przyjaciółmi.

Połącz się z naturą

W lutym 2021 roku zdecydowałem się na podróż do Ameryki Środkowej, gdzie miałem osobiste kontakty. Malowałem znacznie częściej. Za każdym razem, gdy pracowałem nad jakimś utworem, czułem, że mój umysł się odpręża i w konsekwencji zacząłem widzieć otaczający mnie świat nie w mentalnych obrazach, ale w kolorach. Trawa nie była już tylko zielona, ale głęboko viridianowa, pełna światła. Ogrodzenie nie było zwykłym słupkiem, ale miało bogaty odcień wielbłądziego brązu.
Co więcej, zacząłem zauważać, że kolory, których używam w mojej sztuce, mają na mnie głęboki, fizyczny i emocjonalny wpływ. Kiedy połączyłem czerń kości słoniowej z amarantową czerwienią, frustracja i złość narastały we mnie, powodując, że rzucałem się na innych. Kiedy jednak używałam kadetowego błękitu w połączeniu z delikatną pistacjową zielenią, mój umysł stawał się spokojny.

Podejmij działanie

Dzięki wsparciu mojej młodszej siostry, latem 2021 roku sprzedałem tam swoją pierwszą kolekcję dzieł sztuki. Otrzymane pieniądze pomogły sfinansować moją nadchodzącą podróż. Tworzenie tej kolekcji i odczuwanie wpływu koloru rzuciło mnie również w ciekawą podróż dogłębnego poznania nauki stojącej za psychologią koloru. Podczas mojej podróży stworzyłem niestandardowe obrazy dla przyjaciół i współpracowników, a nawet stworzyłem mural w Nikaragui poświęcony ciężko pracującym kobietom w tym kraju.

Po powrocie do Kanady kilka miesięcy później, moja oficjalna kariera artystyczna rozpoczęła się od inauguracyjnej wystawy indywidualnej w kwietniu 2022 roku w moim rodzinnym mieście Calgary.

Oddychaj i błyszcz, by inspirować innych

Teraz tworzę obrazy, których głównym celem jest szerzenie uważności. Podczas gdy słowa i obrazy mogą zagubić się w tłumaczeniu, kolory przekraczają kultury. Kiedy tworzę abstrakcyjny obraz, 10 różnych osób zobaczy 10 różnych obrazów. Jednak na te obrazy będzie miała wpływ psychologia kolorów osadzonych w pracy. Kiedy tworzę obrazy, które sprawiają, że ludzie czują się radośni, spokojni, a nawet kochani, będą szerzyć pozytywne nastawienie wśród tych, których spotykają w ciągu dnia.

Moim celem jest celowe dobranie kolorów, aby zharmonizować intencję przestrzeni.

Chcę podzielić się ze światem moją wiedzą na temat psychologii kolorów, aby zrewolucjonizować sztukę współczesną poprzez mindfulness.