Selecteer een pagina

Voor nieuwe mijnbouwprojecten, die gewoonlijk in afgelegen gebieden worden uitgevoerd, is infrastructuur nodig om de grondstoffen van de mijnen naar de havens te vervoeren voor verkoop aan de exportmarkten. Deze “put tot haven”-infrastructuur is meestal het duurste onderdeel van de ondersteunende infrastructuur, zoals elektriciteits- en waterzuiveringsinstallaties, luchthavens, mijnkampen en wegen, die een project nodig heeft.

Schuldfinanciering voor internationale mijnbouwprojecten

Schuld is van cruciaal belang voor de financiering van havenprojecten, en aangezien de bereidheid om risico te nemen sinds de financiële crisis is afgenomen, hebben banken minder bijgedragen in de projectkosten, waardoor het herfinancieringsrisico bij de projectsponsor komt te liggen. Schuld kan de vorm aannemen van leningen die worden verkregen op binnenlandse en internationale schuldmarkten, secundaire financiering van partijen die zich willen verzekeren van afname, of door de uitgifte van obligaties op een effectenbeurs.

Projectsponsors hebben ook aandelenfinanciering nodig. Dit kan de vorm aannemen van particuliere investeringen in het project, staatsinvesteringsfondsen, aandelen van belangrijke contractanten, of van exportkredietagentschappen.

Om financiering te krijgen, moeten projectsponsors dus aantonen dat de projectrisico’s redelijk zijn. Bankiers die een uitgesproken risicobereidheid hebben, zullen de risico’s afwegen tegen het te verwachten rendement. Het vereiste rendement zal sterk verschillen naar gelang van het project en de financier.

Inzicht in de risicofactoren voor de financiering van mijnbouwprojecten

Hieronder worden enkele van de voornaamste risico’s en overwegingen van financiers bij de evaluatie van pit-to-port-projecten uiteengezet:

  • Schuld/eigen vermogen: Financiers zullen eisen dat een bepaald niveau van eigen vermogen in het project wordt geïnjecteerd alvorens leningen te verstrekken.
  • Land: De bereidheid van een financier om financiering te verstrekken zal afhangen van het rechtsgebied waarin het project is geïntegreerd. Zo beschikken sommige opkomende rechtsgebieden over overvloedige hulpbronnen die grotendeels onbenut blijven, met name als gevolg van een tekort aan infrastructuur en een moeilijk bedrijfsklimaat.
  • Verzekering: Financiers zullen voor elk project een grondige verzekering eisen, bijvoorbeeld voor wettelijke aansprakelijkheid, bouwrisico en vertraging bij het opstarten. In bepaalde rechtsgebieden moet een verzekering worden afgesloten bij plaatselijke verzekeringsmaatschappijen. Soms zullen financiers zich niet op hun gemak voelen om alleen van een dergelijke verzekering afhankelijk te zijn indien de plaatselijke verzekeraar niet goed gestabiliseerd en kredietwaardig is, en zullen zij derhalve herverzekering nodig hebben. In sommige rechtsgebieden is een cessie van herverzekering niet wettig omdat de wet niet toestaat dat de plaatselijke verzekeringsmaatschappij zekerheid stelt voor haar rechten.
  • Infrastructuur: De produktieactiviteiten van de mijnen vinden gewoonlijk plaats in afgelegen gebieden, zodat de gastlanden meer civiele infrastructuur moeten aanschaffen, met name voor vervoer en energievoorziening, omdat deze onderdelen ervoor kunnen zorgen dat de mijnbouwprojecten tot op zekere hoogte soepel verlopen. Maar investeerders voelen zich zeer ongemakkelijk bij het plaatselijke sociale klimaat en de transportkosten, ondanks andere pogingen. Veel mijnen liggen ver van de kustterminals en de aanleg van de spoorwegen geschiedt onder ontoereikende omstandigheden zodat de plaatselijke mijneigenaars in het hoogseizoen hard vechten om vervoer per spoor, hetgeen negatieve gevolgen heeft voor elke investeerder.
  • PRI-verzekering (verzekering tegen politieke risico’s): In bepaalde minder politiek stabiele rechtsgebieden zien financiers dat zij worden geconfronteerd met enorme risico’s van oninwisselbaarheid van valuta, inbeslagneming van activa en politiek geweld zoals oorlog of bijkomende acties van revolutionairen. Om die redenen kunnen financiers van de leningnemer verlangen dat hij betaalt om het voordeel van een verzekering tegen politieke risico’s (PRI) te genieten.

PRI kan worden verkregen uit particuliere bronnen, maar ook uit openbare of overheidsbronnen. Het is de taak van de juristen om tussenbeide te komen en de definities van b.v. oorlog, embargo, en onverenigbaarheid van valuta te regelen, alsmede te garanderen dat de polis is aangepast aan de specifieke leningsovereenkomst en dat de “uitbetalingsgebeurtenissen” samenvallen met de gevallen van wanbetaling krachtens de leningsovereenkomst. De emittenten van polissen wensen soms betrokken te worden bij de onderhandelingen over de leningdocumentatie, hetgeen een bijzonder probleem kan worden wanneer bepaalde banken PRI wensen te nemen en andere niet.

  • Eigendomsrisico: De aard van het voorrecht van de mijnbouwonderneming om de afzetting die de basis van het project vormt, te ontwikkelen, zal voorop staan bij de zorgvuldigheid van de financiers. Vaak berust de eigendom bij de centrale overheid en kan de mijnbouwonderneming alleen een vergunning krijgen om de betrokken delfstoffen te delven. De financiers zullen de nodige zorgvuldigheid betrachten om te garanderen dat een dergelijke vergunning op geldige en doeltreffende wijze werd goedgekeurd en in welke omstandigheden zij ongeldig kan worden verklaard. In vele landen behoudt de centrale overheid een belang in het project of legt zij royalty’s op.
  • Soeverein risico: Financiers beoordelen regelmatig de soevereine risico’s van een project. Het gaat om wets- of regeringsveranderingen, het risico van rechts-, grondstoffen- of infrastructuurnationalisme, en in sommige gevallen oorlog. Regeringen kunnen belastingen eisen of streven naar verhoging van royalty’s, beperkingen opleggen aan buitenlandse eigendom en buitensporige verplichtingen opleggen op het gebied van milieu en werkgelegenheid. Bij grensoverschrijdende projecten worden intergouvernementele allianties en regelingen voor het delen van inkomsten geëvalueerd.
  • Zekerheid nemen: Financiers zullen zekerheden willen nemen voor verschillende projectactiva. Zekerheidsdocumentatie wordt praktisch altijd beheerst door het recht van het rechtsgebied waar het betrokken goed zich bevindt. Het stellen van zekerheden kan in bepaalde jurisdicties ingewikkelder zijn, en in sommige jurisdicties zal het niet haalbaar zijn om zekerheden te stellen voor toekomstige activa of om een vlottende zekerheid te stellen. Dit zal een last zijn voor de financier en kan de lener ertoe nopen andere oplossingen aan te dragen.
  • Handhaving: De handhaving van zekerheden is in sommige rechtsgebieden gecompliceerder dan in andere, en dit zal voor financiers een element zijn bij de beslissing of zij in dergelijke rechtsgebieden willen financieren en bij het structureren van manieren om dit te omzeilen. De formele common law-analyse gaat ervan uit dat een zekergestelde partij een zelfhulpoplossing heeft die haar in staat stelt het zekergestelde goed naar eigen keuze te verkopen zonder dat een derde partij behoeft te worden ingeschakeld. Maar op veel opkomende markten is dit niet mogelijk.

Projectbankiers moeten zorgvuldig het belang van afzonderlijke financieringen inschatten en, indien er afzonderlijke financiering is, de moeilijkheden begrijpen om de toeleveringsketen als één geheel te laten functioneren.

Om dieper in de mijnbouwindustrie te duiken en te weten waar u op moet letten als het op mijnbouwfinanciering aankomt, laten we dan samen verder gaan en nu contact opnemen met uw Damalion expert.