Zaznacz stronę

KONWENCJA

Umowa między Wielkim Księstwem Luksemburga a Federacyjną Republiką Brazylii w sprawie unikania unikania podwójnego opodatkowania w odniesieniu do podatków od dochodu i kapitału.

Wielkie Księstwo Luksemburga i Federacyjna Republika Brazylii, pragnąc zawrzeć Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

uzgodniły następujące postanowienia:

Artykuł 1

Osoby objęte ubezpieczeniem

  1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do osób, które mają miejsce zamieszkania w ́ Umawiającym się Państwie lub każdego z tych dwóch państw.
  1. Przyjmuje się, że Konwencja nie ma zastosowania do dochodu lub kapitału holenderskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.przedsiębiorstwa mające siedzibę w Luksemburgu, które korzystają ze specjalnych przywilejów podatkowych na mocy obowiązującego prawa luksemburskiego lub na mocy obowiązujące prawo luksemburskie lub każde inne podobne prawo, które może wejść w życie w Luksemburgu po podpisaniu Konwencji, ani do dochodu uzyskiwanego przez rezydenta Brazylii z tych spółek, ani do udziałów tych rezydentów w tych spółkach.

Artykuł 2

Objęte podatki

  1. Obecne podatki, do których będzie miała zastosowanie Konwencja, to:

(a) w odniesieniu do Wielkiego Księstwa Luksemburga:

– podatek dochodowy od osób fizycznych;

– podatek od dochodów społeczności;

– specjalny podatek od opłat;

– podatek od bogactwa;

– komunalny podatek handlowy po odliczeniu zysku i kapitału z eksploatacji;

– podatek od całości wynagrodzeń;

– podatek od nieruchomości;

(zwanego dalej “podatkiem luksemburskim”);

(b) w przypadku Federacyjnej Republiki Brazylii:

– federalny podatek od dochodów i zysków jakiegokolwiek rodzaju z wyłączeniem l ́ podatku od

– Nadmierne transfery i działania o mniejszym znaczeniu;

(zwanego dalej “podatkiem brazylijskim”).

  1. Konwencja będzie miała zastosowanie również do przyszłych podatków o identycznym lub podobnym charakterze, które są dodawane do podatków obecnych lub które by je zastępowały.

Artykuł 3

Definicje ogólne

  1. Dla celów niniejszej Konwencji, o ile z kontekstu nie wynika inaczej:

(a) określenie “Brazylia” oznacza Federacyjną Republikę Brazylii;

(b) określenie “Luksemburg” oznacza Wielkie Księstwo Luksemburga;

(c) terminy “Umawiające się Państwo” oraz “inne Umawiające się Państwo” oznaczają, zależnie od kontekstu, Luksemburg lub Brazylię;

(d) termin “osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszelkie inne grupy osób;

(e) termin “spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdy podmiot, który dla celów podatkowych uznawany jest za spółkę; oraz

(f) określenia “przedsiębiorstwo ́ Umawiającego się Państwa” i “przedsiębiorstwo ́ drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie;

(g) termin “obywatele” oznacza:

I ) wszystkie osoby fizyczne, które posiadają obywatelstwo Umawiającego się Państwa ;

II) wszystkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone zgodnie z prawem obowiązującym w Umawiającym się Państwie;

III) wszystkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone zgodnie z prawem obowiązującym w Umawiającym się Państwie.

(h) określenie “ruch międzynarodowy” oznacza każdy transport statkiem wodnym lub powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządzania znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadków, gdy statek wodny lub powietrzny jest eksploatowany wyłącznie pomiędzy punktami w drugim Umawiającym się Państwie;l ́ wyrażenie “właściwy organ” oznacza:

I) w Brazylii:

Minister Finansów, Sekretarz Dochodów Federalnych lub ich pełnomocnicy. podniesieni przedstawiciele;

II) w Luksemburgu:

Minister Finansów lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

  1. W celu stosowania Konwencji przez Umawiające się Państwo każdy termin, który nie został zdefiniowany w inny sposób, będzie miał znaczenie nadane mu przez prawo tego Państwa dotyczące podatków będących przedmiotem Konwencji zdefiniowany termin będzie miał znaczenie nadane mu przez prawo tego Państwa dotyczące podatków będących przedmiotem Konwencji, chyba że termin “podatek” został zdefiniowany w Konwencji.

Artykuł 4

Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych

  1. W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie “osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z przepisami prawnymi tego Państwa podlega obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie z uwagi na swoje miejsce zamieszkania, siedzibę, miejsce sprawowania zarządu lub inne kryterium o podobnym charakterze.
  1. Jeżeli zgodnie z postanowieniami ustępu 1 osoba fizyczna jest uznawana za osobę mającą miejsce zamieszkania w każdym z Umawiających się Państw, sprawa jest rozstrzygana według następujących zasad:

(a) taka osoba jest uznawana za rezydenta tego Państwa Umawiającego się, w którym ma miejsce zamieszkania. Jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w każdym z Umawiających się Państw, uważa się ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym łączą ją najściślejsze więzi osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

(b) Jeżeli nie można określić Umawiającego się Państwa, w którym taka osoba ma centrum swoich podstawowych interesów, lub to ́ Umawiające się Państwo nie jest zaminowane, lub nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, uważa się ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona miejsce zwykłego pobytu;

(c) Jeżeli osoba taka przebywa stale w każdym z Umawiających się Państw lub nie przebywa stale w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego obywatelstwo posiada. Umawiającego się Państwa, którego obywatelstwo posiada;

(d) Jeżeli osoba taka posiada obywatelstwo każdego z Umawiających się Państw lub nie posiada obywatelstwa żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygają tę kwestię d́wspólnie.

  1. Jeżeli na podstawie postanowienia ustępu 1 osoba niebędąca osobą fizyczną jest uznawana za osobę mającą miejsce zamieszkania w każdym z Umawiających się Państw, uważa się ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się jej miejsce faktycznego zarządu.

Artykuł 5

Zakład stały

  1. Dla celów niniejszej Konwencji określenie “zakład stały” oznacza

stałe miejsce prowadzenia działalności, w którym przedsiębiorstwo prowadzi całość lub część swojej działalności.

  1. Określenie “zakład stały” obejmuje w szczególności:

(a) miejsce zarządzania;

(b) oddział;

(c) biuro;

(d) fabrykę;

(e) warsztat;

(f) kopalnia, kamieniołom lub inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych;

(g) plac budowy lub montażu trwający dłużej niż sześć miesięcy.

  1. Nie uważa się, że ́ istnieje stała placówka, jeśli:

(a) obiekty są wykorzystywane wyłącznie do celów przechowywania, wystawiania lub dostarczania towarów należących do ́ danego kraju. dysków należących do ́ przedsiębiorstwa;

(b) towary należące do przedsiębiorstwa są magazynowane wyłącznie w celu ich przechowywania, ekspozycji lub dostawy;

(c) towary należące do ́ przedsiębiorstwa są składowane wyłącznie w celu ich przetworzenia przez inne przedsiębiorstwo;

(d) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest wykorzystywane wyłącznie w celu ́ zakupu towarów lub gromadzenia informacji dla przedsiębiorstwa;

(e) stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest wykorzystywane przez przedsiębiorstwo wyłącznie do celów reklamy, dostarczania informacji, badań naukowych lub podobnych działań, które mają charakter charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

  1. Osoba działająca w Umawiającym się Państwie w imieniu ́ przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, nie będąca agentem posiadającym niezależny status, o którym mowa w ustępie 5, będzie uważana za posiadającą stałą placówkę” w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli posiada w tym Państwie uprawnienia, które zazwyczaj tam wykonuje, umożliwiające jej zawieranie umów w imieniu przedsiębiorstwa, chyba że działalność tej osoby ogranicza się do zakupu towarów dla przedsiębiorstwa. Jednakże uznaje się, że zakład ubezpieczeń Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie od chwili, gdy za pośrednictwem przedstawiciela nienależącego do kategorii osób, o których mowa w ustępie 5 poniżej, otrzymuje on składki na terytorium tego drugiego Państwa lub ubezpiecza ryzyka znajdujące się na tym terytorium.
  1. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi tam działalność gospodarczą za pośrednictwem maklera, pracownika biurowego lub innego pośrednika posiadającego niezależny status, pod warunkiem że osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności.
  2. Fakt, że spółka, która jest rezydentem Umawiającego się Państwa, kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która jest rezydentem drugiego Umawiającego się Państwa lub która prowadzi działalność w tym Państwie (za pośrednictwem stałego zakładu lub nie), nie jest sam w sobie wystarczający, aby którakolwiek z tych spółek stała się stałym zakładem drugiej spółki.
  3. Uznaje się, że przedsiębiorstwo ́ jednego Umawiającego się Państwa posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli prowadzi tam działalność polegającą na świadczeniu usług na rzecz artystów i sportowców, o których mowa w artykule 17 niniejszej Konwencji.

Artykuł 6

Dochód z nieruchomości

  1. Dochód z majątku nieruchomego, włączając dochód z rolnictwa lub leśnictwa może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym taki majątek jest położony.
  1. (a) Termin “nieruchomość” definiuje się zgodnie z prawem Państwa Umawiającego się, w którym dana nieruchomość jest położona.

(b) Wyrażenie to obejmuje, w każdym przypadku, akcesoria, zwierzęta martwe lub żywe w gospodarstwach rolnych i leśnych, prawa, do których odnoszą się przepisy prawa prywatnego dotyczące własności gruntów, ́użytkowanie nieruchomości oraz prawa do zmiennych lub stałych opłat licencyjnych za ́eksploatację lub koncesję na ́eksploatację złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki, łodzie i samoloty nie są uważane za nieruchomości.

  1. Postanowienia ustępu 1 mają zastosowanie do dochodu uzyskanego z bezpośredniej ́ eksploatacji, wynajmu lub dzierżawy oraz z każdej innej formy eksploatacji nieruchomości.
  1. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do dochodu uzyskanego z nieruchomości z nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również do dochodów z nieruchomości wykorzystywanych do wykonywania wolnego zawodu. wolnego zawodu.

Artykuł 7

Zyski przedsiębiorstw

  1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeśli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w taki sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim państwie, ale tylko w takim zakresie, w jakim można je przypisać wspomnianemu stałemu zakładowi.
  2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli ́ przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem położonej tam stałej placówki, to w każdym Umawiającym się Państwie przypisuje się tej stałej placówce zyski, które by ona osiągnęła, gdyby stanowiła odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo prowadzące taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach i działające całkowicie niezależnie od przedsiębiorstwa, którego jest stałą placówką.

(3) Przy obliczaniu zysków stałego zakładu dopuszcza się odliczenie wydatków poniesionych na potrzeby stałego zakładu, w tym wydatków na zarządzanie i ogólnych wydatków administracyjnych.

  1. Nie przypisuje się zysku stałemu zakładowi z tego powodu, że taki stały zakład jedynie zakupił towary dla przedsiębiorstwa.
  2. Jeżeli zyski obejmują pozycje dochodu traktowane oddzielnie w innych artykułach niniejszej Konwencji, postanowienia tych artykułów nie naruszają postanowień niniejszego artykułu.

Artykuł 8

Nawigacja morska i lotnicza

  1. Zyski osiągane z eksploatacji statków lub samolotów w komunikacji międzynarodowej podlegają podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
  1. Jeżeli miejsce faktycznego zarządzania ́ przedsiębiorstwem żeglugi morskiej znajduje się na pokładzie ́ statku, Uznaje się, że siedziba ta znajduje się w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się port macierzysty tego statku lub, w przypadku braku portu macierzystego, w Umawiającym się Państwie, którego rezydentem jest armator statku.
  1. Postanowienia ustępu 1 mają również zastosowanie do zysków z udziału w puli, wspólnej działalności lub międzynarodowej agencji operacyjnej.

Artykuł 9

Przedsiębiorstwa powiązane

Gdzie:

(a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, lub

(b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitał przedsiębiorstwa ́ jednego Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa ́ drugiego Umawiającego się Państwa, oraz że w jednym i drugim przypadku te dwa przedsiębiorstwa są związane w swoich stosunkach handlowych lub finansowych uzgodnionymi warunkami, oraz że w drugim przypadku te dwa przedsiębiorstwa są związane w swoich stosunkach handlowych lub finansowych przyjętymi lub narzuconymi warunkami, które różnią się od tych, które zostałyby zawarte między niezależnymi przedsiębiorstwami, zyski, które bez takich warunków zostałyby osiągnięte przez jedno z przedsiębiorstw, ale w rzeczywistości nie mogłyby zostać osiągnięte z powodu takich warunków, mogą być włączone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

Artykuł 10

Dividends

  1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie osobie mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. drugiego Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
  1. Jednakże takie dywidendy mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy dywidendy jest rezydentem, zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek nałożony w ten sposób nie może przekraczać:

(a) 15% kwoty brutto dywidend, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka, która bezpośrednio zbywa co najmniej 10% kapitału spółki wypłacającej dywidendy;

(b) 25 procent kwoty brutto dywidend we wszystkich innych przypadkach. Niniejszy ustęp nie ma wpływu na opodatkowanie spółki z tytułu zysków wykorzystanych do wypłaty dywidend. dywidendy.

  1. Postanowienia ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku, gdy odbiorca dywidend, będący rezydentem ́ jednego Umawiającego się Państwa, posiada w ́ drugim Umawiającym się Państwie, którego rezydentem jest spółka wypłacająca dywidendy, zakład, z którym gospodarstwo, z tytułu którego wypłacane są dywidendy, jest faktycznie związane. W takim przypadku zastosowanie mają postanowienia ́ art. 7.
  1. Określenie “dywidendy” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z akcji, udziałów lub warrantów subskrypcyjnych, udziałów w kopalniach, udziałów założycielskich lub innych udziałów w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochód z innych udziałów zrównany z dochodem z udziałów na mocy ustawodawstwa podatkowego państwa, którego rezydentem jest spółka wypłacająca.
  2. Jeżeli spółka będąca rezydentem Luksemburga posiada stały zakład w Brazylii, zakład ten może podlegać opodatkowaniu u źródła zgodnie z prawem brazylijskim.

Jednakże podatek ten nie może przekroczyć 15% zysku stałego zakładu, ustalonego po zapłaceniu podatku dochodowego od osób prawnych, odnoszącego się do tego zysku.

  1. Jeżeli ́ spółka, która jest rezydentem ́ Umawiającego się Państwa, osiąga zyski lub dochód z w drugim Umawiającym się Państwie, to drugie Państwo nie może nakładać żadnego podatku na dywidendy wypłacane przez spółkę osobom, które nie mają miejsca zamieszkania w tym drugim Państwie, ani nakładać żadnego podatku, w związku z podatkiem od niepodzielonych zysków, na niepodzielone zyski spółki, nawet jeżeli wypłacone dywidendy lub niepodzielone zyski składają się całkowicie lub częściowo z zysków lub dochodów powstałych w tym drugim Państwie.
  1. Ograniczenia przewidziane w ustępie 2 litera a) i ustępie 5 nie mają zastosowania do dywidend wypłacanych i zysków wypracowanych do końca piątego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł 11

Odsetki

  1. Odsetki powstające w ́ Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w ́ drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
  1. Jednakże takie odsetki mogą być opodatkowane w Państwie Umawiającym się, w którym powstają, zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek nałożony w ten sposób nie może przekraczać 15% kwoty brutto odsetek.

 

  1. Niezależnie od postanowień ustępów 1 i 2:

(a) odsetki powstające w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane rządowi drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostce podziału politycznego lub agencji (w tym instytucjom finansowym), w całości należącej do tego rządu lub jednostki podziału politycznego, będą zwolnione od podatków w pierwszym Umawiającym się Państwie;

(b) odsetki uzyskane z funduszy publicznych i obligacji ́emprunt wyemitowanych przez rząd Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie;

(c) stawka podatku nie może przekraczać 10 procent w odniesieniu do odsetek od kredytów i pożyczek oraz pożyczki i kredyty udzielone na okres co najmniej 7 lat przez instytucje bankowe i związane ze sprzedażą dóbr inwestycyjnych lub z ́badaniami, ́instalacją lub dostawą wyposażenia przemysłowego lub naukowego, a także z robotami publicznymi.

  1. Określenie “odsetki” użyte w niniejszej sekcji oznacza dochody z funduszy publicznych, publicznych zobowiązania z tytułu pożyczek, zabezpieczone lub niezabezpieczone hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach, oraz wszelkiego rodzaju roszczenia z tytułu klauzuli udziału w zyskach, oraz wszelkiego rodzaju roszczenia, jak również wszelkie inne dochody zrównane z dochodami z tytułu pożyczonych kwot na podstawie przepisów podatkowych państwa, w którym dochód ten powstaje.
  1. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli odbiorca odsetek, mający miejsce zamieszkania w ́ jednym Umawiającym się Państwie, posiada w ́ drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, stałą placówkę, z którą jest faktycznie związany. stały zakład, z którym wierzytelność stanowiąca podstawę odsetek jest faktycznie związana. W takim przypadku stosuje się postanowienia sekcji artykułu 7.

 

  1. Ograniczenia przewidziane w ustępach 2 i 3 nie mają zastosowania do odsetek powstających w ́ Umawiającym się Państwie i wypłacanych na rzecz stałego zakładu ́ przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, który ma siedzibę w państwie trzecim. Umawiającego się Państwa i wypłacanych na rzecz stałej placówki ́ przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, która znajduje się w państwie trzecim.
  1. Uznaje się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem jest samo to Państwo, jego jednostka podziału politycznego, jednostka samorządu terytorialnego lub osoba mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie. Jednakże, jeżeli płatnik odsetek, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, czy też nie, ma w Umawiającym się Państwie stałą placówkę, w związku z którą została zaciągnięta pożyczka, z tytułu której wypłacane są odsetki, oraz który ponosi koszty takich odsetek, uważa się, że odsetki te powstają w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się stała placówka.

 

  1. Jeżeli w wyniku szczególnych stosunków istniejących między dłużnikiem a wierzycielem lub utrzymywanych przez dłużnika i wierzyciela z osobami trzecimi kwota zapłaconych odsetek, przy uwzględnieniu roszczenia, za które są one płacone, przekracza kwotę, która zostałaby uzgodniona przez dłużnika i wierzyciela przy braku takich stosunków, postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej kwoty. W takim przypadku nadwyżkowa część płatności pozostaje opodatkowana zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji.

Artykuł 12

Opłaty licencyjne

  1. Należności licencyjne powstające w ́ Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
  1. Jednakże takie należności licencyjne mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, oraz zgodnie z ustawodawstwem tego państwa, lecz podatek nałożony w ten sposób nie może przekroczyć:

(a) 25 procent kwoty brutto tantiem uzyskanych z tytułu ́używania lub przyznania ́używania znaków towarowych, filmów, taśm z transmisji telewizyjnych lub radiowych;

(b) 15 procent kwoty brutto należności licencyjnych we wszystkich innych przypadkach.

 

  1. Określenie “należności licencyjne” użyte w niniejszej sekcji oznacza wszelkiego rodzaju wynagrodzenie wypłacane za d ́a patent, d ́a znak towarowy, d ́a wzór lub d ́a model, d ́a plan, d ́a formuła lub d ́a tajny proces, d ́a wzór lub d ́a tajny proces, jak również za ́używanie lub przyznanie ́używania ́urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem lub studiami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

 

  1. Uznaje się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli dłużnik jest tym państwem, jednostką podziału politycznego, jednostką samorządu terytorialnego lub osobą mającą miejsce zamieszkania w tym państwie. Jednakże w każdym przypadku, gdy płatnik należności licencyjnych, niezależnie od tego, czy ma on miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w stosunku do którego zaciągnął zobowiązanie do zapłaty należności licencyjnych, a zakład ten ponosi koszty tych należności, uważa się, że należności licencyjne powstają w trzcinie, tak jak powstają w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się zakład.

 

  1. Postanowienia ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku, gdy odbiorca należności licencyjnych, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego powstają należności licencyjne, stałą placówkę, z którą prawo lub majątek stanowiące podstawę należności licencyjnych są faktycznie związane. W takim przypadku stosuje się przepisy art. 7.

 

  1. Jeżeli z powodu szczególnych stosunków istniejących między dłużnikiem a wierzycielem lub utrzymywanych przez dłużnika i wierzyciela ze stronami trzecimi, kwota zapłaconych opłat licencyjnych, przy uwzględnieniu usługi, za którą są płacone, przekracza kwotę, która zostałaby uzgodniona przez dłużnika i wierzyciela w braku takich stosunków, postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej kwoty. W takim przypadku nadwyżkowa część płatności pozostaje opodatkowana zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji.

 

  1. Ograniczenie opodatkowania przewidziane w ustępie 2 litera b) nie ma zastosowania do należności licencyjnych wypłacanych osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, która bezpośrednio lub pośrednio dysponuje co najmniej 50 procentami kapitału zakładowego spółki wypłacającej należności licencyjne, do upływu piątego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Umowa wejdzie w życie.

Artykuł 13

Zyski kapitałowe

  1. Zyski z ́alienacji majątku nieruchomego, określone w artykule 6 ustęp 2, mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

 

  1. Zyski z ́alienacji majątku ruchomego stanowiącego część ́ majątku ́stałej placówki, którą przedsiębiorstwo ́ jednego Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątku ruchomego stanowiącego stałą bazę, który osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania zawodu, łącznie z takimi zyskami z całości takiej stałej placówki (samodzielnie lub z całym przedsiębiorstwem) lub z takiej stałej bazy, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże zyski uzyskane z ́alienacji statków morskich lub ́ statków powietrznych eksploatowanych w ruchu międzynarodowym oraz majątku ruchomego przeznaczonego do eksploatacji takich statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu ́przedsiębiorstwa.

 

  1. Zyski z ́alienacji majątku lub praw innych niż wymienione w ustępach 1 i 2 mogą być opodatkowane w obu Umawiających się Państwach. w ustępach 1 i 2, mogą być opodatkowane w obu Umawiających się Państwach.

Artykuł 14

Niezależne usługi osobiste

  1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że koszty takiego wynagrodzenia ponosi spółka mająca siedzibę w drugim Państwie lub stała placówka w nim położona. W takim przypadku taki dochód może być opodatkowany w tym innym państwie.

 

  1. Termin “usługi profesjonalne” obejmuje w szczególności niezależną działalność naukową, techniczną, literacką, artystyczną, edukacyjną lub pedagogiczną, jak również niezależną działalność lekarzy, prawników, inżynierów oraz działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

Artykuł 15

Zawody zależne

  1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21, płace, pensje i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że zatrudnienie jest wykonywane w drugim Umawiającym się Państwie. Jeśli praca jest tam wykonywana, wynagrodzenie otrzymane z tego tytułu może być opodatkowane w tym innym państwie.

 

  1. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, które otrzymuje osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

(a) beneficjent przebywa w ́ innym państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające

183 dni łącznie w ciągu danego roku podatkowego;

 

(b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu ́ pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania w tym drugim państwie; oraz

 

(c) wynagrodzenie nie jest wypłacane przez stały zakład lub stałą bazę, która ́ pracodawca znajduje się w innym państwie.

 

  1. Bez względu na powyższe postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia na pokładzie statku lub samolotu w ruchu międzynarodowym może być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Artykuł 16

Opłaty dyrektorów

Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie ́ otrzymuje jako członek zarządu przedsiębiorstwa, są jej wypłacane w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się przedsiębiorstwo. ́ Umawiające się Państwo otrzymuje w charakterze członka zarządu lub rady nadzorczej, lub podobnego organu, lub podobnego organu spółki, która ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Artykuł 17

Artyści i sportowcy

Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskiwany przez zawodowych artystów rozrywkowych, takich jak artyści teatralni, filmowi, radiowi lub telewizyjni oraz muzycy, jak również sportowcy, z ich osobistej działalności w tym charakterze może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym taka działalność jest wykonywana.

Artykuł 18

Emerytury

  1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępów 2 i 3 artykułu 19, emerytury i inne podobne wynagrodzenia, do wysokości 3.000 USD rocznie, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Kwota, która przekracza 3.000 USD, może być opodatkowana w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

 

  1. Dla celów niniejszego artykułu termin “emerytury i inne podobne wynagrodzenia” oznacza

okresowe płatności dokonywane po przejściu na emeryturę w zamian za wcześniejsze zatrudnienie lub jako rekompensata za szkody poniesione w związku z wcześniejszym zatrudnieniem.

Sekcja 19

Urzędy państwowe

  1. (a) Wynagrodzenie, inne niż emerytury lub renty, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jedną z jego jednostek podziału politycznego lub władz lokalnych osobie fizycznej za usługi. pododdziały polityczne lub organy lokalne osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki podziału terytorialnego lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

(b) Jednakże takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie i jeżeli odbiorca wynagrodzenia jest osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, która:

(I) jest obywatelem tego państwa, lub

(II) nie stał się rezydentem tego Państwa wyłącznie w celu świadczenia usług.

(a) Emerytury wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę podziału politycznego albo organ lokalny, bezpośrednio lub z funduszy przez nie utworzonych, do dochodu osoby fizycznej podlegającego opodatkowaniu, z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub tej jednostki podziału politycznego albo organu lokalnego, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. To samo stosuje się do rent i innych zasiłków, okresowych lub nie, wypłacanych zgodnie z ustawodawstwem socjalnym Umawiającego się Państwa.

(b) Jednakże takie renty podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli odbiorca ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jeżeli posiada jego obywatelstwo.

  1. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń lub rent wypłacanych za usługi świadczone w związku z działalnością przemysłową lub handlową prowadzoną przez jedno z Umawiających się Państw lub jedną z jego jednostek podziału politycznego albo władz lokalnych.

Artykuł 20

Profesorowie

Osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania w ́ jednym Umawiającym się Państwie na początku swojego pobytu w drugim Umawiającym się Państwie i która na zaproszenie rządu drugiego Umawiającego się Państwa lub uniwersytetu albo innej oficjalnie uznanej instytucji edukacyjnej lub badawczej tego drugiego Państwa przebywa w tym drugim Państwie głównie w celu ́ nauczania lub prowadzenia badań naukowych, lub w jednym z tych celów, jest zwolniony od podatku w tym drugim Państwie przez okres nieprzekraczający dwóch lat od dnia przybycia do tego Państwa z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego za taką działalność dydaktyczną lub badawczą.

Artykuł 21

Studenci i stażyści

  1. Kwoty, które ́ student lub praktykant, który ma lub miał wcześniej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie i który przebywa w drugim Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kontynuowania nauki lub szkolenia, otrzymywane na pokrycie kosztów utrzymania, studiów lub szkolenia, nie podlegają opodatkowaniu. w tym drugim państwie, pod warunkiem że pochodzą one ze źródeł spoza tego drugiego państwa. To samo dotyczy wynagrodzenia, które ́ taki student lub praktykant otrzymuje z tytułu zatrudnienia wykonywanego w Umawiającym się Państwie, w którym odbywa studia lub szkolenie, pod warunkiem że takie wynagrodzenie jest absolutnie niezbędne do jego utrzymania.

 

  1. Student ́ szkoły wyższej lub innej instytucji szkolnictwa wyższego lub technicznego Umawiającego się Państwa, który wykonuje działalność zarobkową w drugim Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu uzyskania praktycznej nauki zawodu związanej z odbywanymi studiami, nie podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie. Państwo z tytułu wynagrodzenia wypłaconego w związku z tą działalnością, pod warunkiem, że czas trwania takiej działalności nie przekracza dwóch lat.

Artykuł 22

Dochody nie wymienione wprost

Przedmioty dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, które nie są wyraźnie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, mogą być opodatkowane w obu Państwach.

Artykuł 23

Fortuna

  1. Kapitał utworzony z majątku nieruchomego, zgodnie z definicją zawartą w ustępie 2 artykułu 6, podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony. 6, podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

 

  1. Kapitał utworzony z majątku ruchomego stanowiącego część majątku ́ stałej placówki lub z majątku ruchomego stanowiącego stałą bazę wykorzystywaną do wykonywania działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym położona jest stała placówka lub stała baza.

 

  1. Statki morskie i statki powietrzne eksploatowane w ruchu międzynarodowym oraz związany z nimi majątek ruchomy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

 

  1. Wszystkie inne składniki kapitału osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Artykuł 24

Metody eliminowania podwójnego opodatkowania

  1. W odniesieniu do Brazylii podwójnego opodatkowania należy unikać w następujący sposób:

(a) Jeżeli ́ osoba mająca miejsce zamieszkania w Brazylii uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, Brazylia potrąca z podatku, który nakłada na dochód takiej osoby, kwotę równą podatkowi od dochodu płaconemu w Luksemburgu;

(b) Jednakże odliczona kwota nie może przekroczyć części podatku dochodowego, obliczonego przed odliczeniem, odpowiadającej dochodowi podlegającemu opodatkowaniu w Luksemburgu.

 

  1. W odniesieniu do Luksemburga podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

(a) Jeżeli ́ osoba mająca miejsce zamieszkania w Luksemburgu uzyskuje dochód lub posiada kapitał inny niż o których mowa w punktach b i c poniżej, które zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji mogą być opodatkowane w Brazylii, Luksemburg zwolni od podatku taki dochód lub kapitał, ale może, przy obliczaniu wysokości podatku od pozostałego dochodu lub kapitału takiego rezydentaNależy stosować taką samą stawkę, jak gdyby dany dochód lub kapitał nie był zwolniony z opodatkowania;

(b) Z zastrzeżeniem lit. c), jeżeli spółka mająca siedzibę w Luksemburgu posiada, od początku swojego roku podatkowego, w sposób ciągły, bezpośredni udział w wysokości co najmniej 25% w kapitale spółki mającej siedzibę w Brazylii, dochód uzyskany z tego udziału oraz wspomniany udział jest zwolniony z podatku w Luksemburgu. Zwolnienie to ma również zastosowanie, gdy łączne udziały kilku spółek będących rezydentami luksemburskimi osiągają co najmniej jedną czwartą kapitału spółki będącej rezydentem brazylijskim oraz gdy jedna ze spółek będących rezydentami luksemburskimi posiada w każdej z pozostałych spółek będących rezydentami luksemburskimi udział przekraczający 50%.

(c) Jeżeli ́ osoba mająca miejsce zamieszkania w Luksemburgu uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami ĺ art. 10 ust. 2, ĺ art. 11 ust. 2 i 3 lit. c), ĺ art. 12 ust. 2, ĺ art. 13 ust. 1 i 3 oraz art. 14, 16, 17, 18 i 22 może być opodatkowany w Brazylii, Luksemburg potrąca z podatku dochodowego, który pobiera od dochodu takiej osoby, kwotę równą ̨ kwocie podatku dochodowego, który pobiera od niej w Brazylii, ust. 1 i 3 oraz art. 14, 16, 17, 18 i 22, mogą być opodatkowane w Brazylii, Luksemburg potrąci z podatku dochodowego, który pobiera od dochodu takiego rezydenta, kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Brazylii. Kwota odliczona w ten sposób nie może jednak przekroczyć części podatku, obliczonego przed odliczeniem, odpowiadającej dochodowi uzyskanemu z Brazylii;

(d) Do celów obliczeń, o których mowa w pkt. (c) powyżej, podatek brazylijski zawsze uważa się za nałożony:

1. w wysokości 25 procent w odniesieniu do dywidend innych niż te, o których mowa w lit. b;

2. w wysokości 20 procent w odniesieniu do odsetek;

3. w wysokości 25 procent w odniesieniu do opłat licencyjnych, o których mowa w art. 12 ust, akapicie b.

Artykuł 25

Niedyskryminacja

  1. Obywatele ́ jednego Umawiającego się Państwa nie będą podlegać w drugim Umawiającym się Państwie żadnym podatkom lub opłatom bardziej uciążliwym niż te, którym podlegają lub mogą podlegać obywatele tego drugiego Państwa znajdujący się w takiej samej sytuacji.

 

  1. Stały zakład, który przedsiębiorstwo ́ jednego Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być ustanowiony w tym drugim Państwie w sposób mniej korzystny niż ́opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność.

Postanowienie to nie może być interpretowane w sposób wymagający od Umawiającego się Państwa przyznania osobom mającym miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie osobistych odliczeń, ulg i obniżek podatku ze względu na stan rodzinny lub zależność, które przyznaje ono swoim osobom mającym miejsce zamieszkania.

 

  1. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał jest w całości lub w części, bezpośrednio lub bezpośrednio posiadany lub kontrolowany przez jednego lub więcej obywateli drugiego Umawiającego się Państwa, nie będą podlegały w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie żadnemu opodatkowaniu ani żadnym związanym z nim wymogom, które są inne lub inne od tych, którym podlegają lub mogą podlegać inne przedsiębiorstwa tego samego rodzaju w pierwszym wymienionym Państwie. inne przedsiębiorstwa tego samego rodzaju w pierwszym wymienionym Państwie.

 

  1. Termin “podatki” w niniejszym artykule oznacza podatki każdego rodzaju i typu.

 

Artykuł 26

Procedura polubowna

  1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uważa, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw lub każdego z tych dwóch Państw powodują lub będą powodować dla niej opodatkowanie niezgodne z Konwencji, może, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie krajowym tych państw Państwa, przedkłada swoją sprawę właściwemu organowi Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania.

 

  1. Ten właściwy organ podejmie starania, jeżeli roszczenie wydaje mu się uzasadnione i jeżeli sam nie jest w stanie doprowadzić do zadowalającego rozwiązania, do załatwienia sprawy w drodze polubownego porozumienia z właściwym organem drugiego Umawiającego się Państwa, w celu uniknięcia opodatkowania niezgodnego z Konwencją.

 

  1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą dążyły do rozwiązywania, w drodze wzajemnego porozumienia, wszelkich trudności lub wątpliwości, jakie mogą powstać w związku z interpretacją lub stosowaniem Konwencji. Mogą one również prowadzić wspólne konsultacje w celu ́ uniknięcia podwójnego opodatkowania w przypadkach nieprzewidzianych w Konwencji.

 

  1. Właściwe organy Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia, o którym mowa w poprzednich ustępach. Jeżeli ustna wymiana poglądów wydaje się ułatwiać osiągnięcie takiego porozumienia, może się ona odbywać w ramach Komisji złożonej z przedstawicieli właściwych organów Umawiających się Państw.

Artykuł 27

Wymiana informacji

  1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniać takie informacje, jakie są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej Konwencji oraz przepisów wewnętrznych Umawiających się Państw dotyczących podatków objętych Konwencją, w zakresie, w jakim opodatkowanie z nich wynikające jest zgodne z Konwencją. Wszelkie wymieniane w ten sposób informacje będą traktowane jako tajne i mogą być przekazywane wyłącznie osobom lub organom odpowiedzialnym za naliczanie lub pobór podatków objętych niniejszą konwencją.

 

  1. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym wypadku interpretowane jako nakładające na jedno z Umawiających się Państw obowiązek:

(a) dokonywania ustaleń administracyjnych sprzecznych z własnym ustawodawstwem lub praktyką administracyjną albo z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną drugiego Umawiającego się Państwa;

(b) dostarczenia informacji, których nie można było uzyskać na podstawie jego własnych przepisów prawnych lub w ramach normalnej praktyki administracyjnej lub w ramach normalnego postępowania administracyjnego drugiego Umawiającego się Państwa;

(c) przekazywania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, handlową lub zawodową albo informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z interesem publicznym.

Artykuł 28

Dyplomaci i organizacje międzynarodowe

  1. Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych przysługujących urzędnikom dyplomatycznym lub konsularnym na podstawie ogólnych zasad prawa narodów lub postanowień narodów albo na podstawie postanowień umów specjalnych.

 

  1. Konwencja nie ma zastosowania do organizacji międzynarodowych, ich organów i osób funkcyjnych oraz do osób, które z tytułu członkostwa w takich organizacjach uzyskały przywileje podatkowe, a także do osób, które będąc członkami misji dyplomatycznych lub konsularnych państw trzecich, przebywają w Umawiającym się Państwie i nie są uważane za osoby mające miejsce zamieszkania w którymkolwiek z Umawiających się Państw dla celów podatków od dochodu i kapitału.

Artykuł 29

Metody stosowania

Właściwe organy Umawiających się Państw ustalają w drodze wzajemnego porozumienia tryb stosowania Konwencji i przekazują sobie wzajemnie szczegółowe informacje dotyczące stosowania Konwencji oraz kontaktują się ze sobą bezpośrednio w celu stosowania Konwencji.

Artykuł 30

Wejście w życie

  1. Niniejsza Konwencja zostanie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Brasilii tak szybko, jak to będzie możliwe.

 

  1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, a jej postanowienia będą stosowane po raz pierwszy:

(a) w odniesieniu do podatków pobieranych przez potrącenie, do kwot wypłaconych lub postawionych do dyspozycji w dniu lub po pierwszym dniu stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Konwencja wejdzie w życie, a Umowa stanie się skuteczna;

(b) w odniesieniu do innych podatków stanowiących część niniejszej Konwencji – do okresów podatkowych rozpoczynających się pierwszego dnia stycznia lub później w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym roku, w którym Konwencja wejdzie w życie;

Artykuł 31

Wypowiedzenie

  1. Niniejsza Konwencja pozostaje w mocy na czas nieokreślony. Jednakże każde państwo może, z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia, notyfikowanego na piśmie drogą dyplomatyczną, wypowiedzieć ją do końca roku kalendarzowego, poczynając od trzeciego roku od daty jej wejścia w życie.

 

  1. W takim przypadku Konwencja będzie miała zastosowanie po raz ostatni:

(a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła – do kwot wypłaconych lub postawionych do dyspozycji przed upływem roku kalendarzowego, w którym złożone zostanie oświadczenie o wypowiedzeniu zostanie złożone;

(b) w odniesieniu do innych podatków stanowiących część niniejszej Konwencji – do okresów podatkowych rozpoczynających się w roku kalendarzowym, w którym złożono wypowiedzenie. Na dowód czego pełnomocnicy obu państw podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją swoimi pieczęciami. Sporządzono w Luksemburgu, dnia 8 listopada 1978 roku, w dwóch egzemplarzach, jeden w języku francuskim, a drugi w języku portugalskim, przy czym oba są jednakowo autentyczne.

Język portugalski, przy czym oba są równie autentyczne.